எவனோ ஒருவனின் டைரி

கனவுகள் இல்லா வயதில் காதல் மலர்ந்து
துடிக்கும் வயதில் காசை வெறுத்து
வாழும் வயதில் காமம் வென்று
துவளும் பல அவமானம் தாங்கி
விலகி மெல்ல இறை நாடி
மூலாதாரம் மலர்ந்து
தண்டுவடம் சிலிர்த்து
போட்டொளி பூத்து
கடவுள் உணர்ந்து
வாழ்க்கை தெளிந்து
தன்விதியை தானே
விதிக்கும் மேலோனாய்...
ஏன் இவை எல்லாம்
என்ற கேள்வியில்
மெல்ல அடங்கியது 'நான்'..
நேசம் பாசம்
வேஷம் துவேசம் - என
எல்லாவற்றையு வேடிக்கை பார்த்து
சும்மா கிடக்கிறது மனம்...

சில சமயங்களில் கவிதைகளும் எழுதுவதுண்டு...

கதை எழுத சோம்பேறித்தனம், அல்லது பொறுமை இல்லாதவர்கள் தான் கவிதை எழுதுவார்கள் என்று ஒரு எழுத்தாளர் எழுதி படித்திருக்கிறேன். எனக்கு அதில் உடன்பாடில்லை. கவிதை என்பது அடர்த்தியான உணர்சிகள் நிரம்பிய உள்ளங்கை அளவு உலகம்! சில கவிதைகளின் தாக்கத்தில் இருந்து விடுபட சுலபத்தில் முடியாது, சில சமயம் நாட்கள் கூட ஆகலாம்.

எழுத நினைப்பது உண்மையாகவே எழுதுபவர் மனதை ஆழமாக பாதித்திருந்தால், அந்த பாதிப்பு கவிதையின் ஒவ்வொரு வார்த்தையாலும் உள்வாங்கப்பட்டு படிப்பவரின் மனதின் ஆழத்தை சலனபடுத்தும்.

யார் எழுதியது என்று தெரியாத எத்தனயோ கவிதைகள் இன்னும் என ஞாபக கோப்புகளில் இருந்து மறையாமல் இருக்கும் காரணம், அதன் ஆழம்!! இலக்கனங்கள் அல்ல.

ராமாயணம்
தந்தைக்கு
ஆயரம் ஆயரம் மனைவிகள்
ஒருத்திமீதும்
சந்தேகம் இல்லை!
மகனுக்கோ
ஒரே ஒரு மனைவி
ஆயரம் ஆயரம் சந்தேகங்கள்!!


மரங்கள் மராங்கலாய்..
பறவைகள் பறவைகளாய்..
மிருகங்கள் மிருகங்களாய்..
மனிதன் மட்டும்
இதில் எதாவது ஒன்றாய்!


மரத்தை நாமும்
நம்மை மரமும்
அழித்துக்கொள்ள
ஒரு நாள்
எல்லாமும் அழிந்துபோகும்
இந்த கவிதை
வரிகளை தவிர...


இந்த நிமிடம்
நீ என்ன செய்து கொண்டிருப்பாய்
என்று சிந்திப்பதிலேயே
போய் விடுகின்றன
என எல்லா நிமிடங்களும்...


சோகம், சந்தோஷம், காதல், இன்னும் பொழுது போகாததை எல்லாம் கவிதையாய் எழுதினேன்.

நண்பர்களுடன் பேசியாயிற்று..
இன்றைய செய்திகளை புரட்டியாயிற்று..
தொலைக்காட்சி தொடர்கள் சலித்தாயிற்று...
தூங்கமலேயே படுக்கை விரிப்பை
கசக்கியாயிற்று...
கவிதை கூட எழுதியாயிற்று..
சமயம் புரியாமல்
சம்பவங்கள் மட்டும்
வேகமாக கடந்து போகின்றது..
நேரம்தான் நகராமல்
இம்சிக்கிறது...

'பாம்பு' என்ற கவிதை உண்மையில் வேறு வழியே இல்லாமல் சிலர் ஒரு பாம்பை அடித்து கொன்றபோது தோன்றியது!! அந்த கவிதையில், பாம்பு, மனிதன் இரண்டிற்கும் பதில் இந்தியன் பாகிஸ்தானியன், தமிழன் சிங்களவன், என்று எப்படி மாற்றினாலும் பொருந்திவரும்!!

ஆனால் நான் சந்தித்த, பலரால் எழுத்தாளர்/கவிஞர் என்று ஒப்புகொள்ளபட்ட சிலரால் நான் எழுதியவற்றை குறைகள் அற்ற கவிதை என்று ஒப்புகொள்ளபட்டதில்லை!! ஆரம்பத்தில் கவலைபட்டாலும், பின்னர் அதை பொருட்படுத்தியது இல்லை. அவர்கள் சொல்லும் எதுகை, மோனை, சீர் எல்லாம் மரபு கவிதைகளை அலங்கரிக்கட்டும். நம் கவிதைகள் மனதை மட்டும் தொட்டால் போதும் என்று விட்டுவிட்டேன்!!

மரபு கவிதைகளில் வெண்பா உரிச்சீர் இயற்சீர் வேண்டலை வெண்சீர் வேண்டலை இன்னும் ஏதேதோ. இதில் கட்டளை கலித்துறை என்பது நான்கு அடிகள் இருக்கவேண்டும், ஒவொரு அடியும் நெடிலடி என்று சொல்லப்படும் ஐந்து சீர்கள் கொண்டும், இவைகளில் வெண்சீர், இயற்சீர் வெண்டளைகள் கொண்டிருக்கவேண்டும். போததற்கு அடியில் ஒற்று எழுத்துகளை (புள்ளி வாய்த்த எழுத்துகள், க், ச்..) நீக்கி எண்ண பதினாறு எழுத்துகள் இருக்கவேண்டும், முதல் எழுத்து நெடிலாக இருந்தால். குறிலாக இருந்தால் பதினாறு இருக்கவேண்டும். இதை எல்லாம் நமக்கு சரிபட்டு வராது என்று அந்த பக்கம் போவதில்லை.

மனம் முழுக்க பாரம்தான்
பகிர்ந்துகொள்ள நட்பு வேண்டேன்
இறக்கி வைக்க துணையும் வேண்டேன்
என்னது என்னுளே கரையட்டும்
கரையும் வரை
மடி வேண்டும்
தலை சாய்க்க..

இந்த கவிதையை படித்த பலர் எழுதிவைதுகொண்டு மனதில் பாரமாய் இருக்கும் பொது படிப்பேன் என்று சொன்னபோது எனக்கு கொஞ்சம் கர்வமாக இருந்தது.

தெளிந்த வானம்...
நிறைந்த நிலவு...
மலர்ந்த முல்லை...
இருந்தும்
இரவில் நிறைவில்லை...!
நீ இல்லை..

புதிதாக ஜன்னலை திறக்கின்றேன், கதவை திறக்கின்றேன் என்றெல்லாம் சொன்னது வெறும் பிரசவ வைராகியம் ஆகிவிட்டது...
இனி இப்படி தினப்படி எழுதுகிறேன் என்றெல்லாம் வாக்கு குடுப்பதாக இல்லை...
நான் சொன்னது போல் எழுத மட்டும்தான் இல்லை, தவிர சொன்னபடி புத்தகங்களை படிப்பதை பழையபடி ஆரம்பித்துவிட்டேன் - இது இனி எத்தனை நாள் என்று நினைக்கவேண்டாம்..!!

படிப்பதை உங்களுக்கும் வழிமொழிகிறேன். அனைவரும் கண்டிப்பாக புத்தகங்களை படிக்கும் பழக்கத்தை வளர்த்துகொளுங்கள். கிடைப்பதை படியுங்கள். இன்னது என்று தேடாதீர்கள், நீங்கள் பசியுடன் படிக்க ஆரம்பித்தலே போதும், உங்களுக்கான புத்தகங்கள் உங்களை தேடிவரும். நம்புங்கள், என அனுபவத்தில்தான் இதை சொல்கிறேன்.

படிக்க நேரம் இல்லை என்று சொல்ல்பவர்களின் தலையில் குட்டுங்கள். நீங்கள் பேருந்தில் பயணிக்கலாம், எங்கேனும் எவருக்கேனும் காத்திருக்கலாம், ஒரு டிவி சீரியலை தியாகம் செய்யுங்கள், முடியாவிட்டால் விளம்பர இடைவேளையில் படிங்கள், தினம் இரவு அரைமணிநேரம் தூக்கத்தை தள்ளி போடுங்கள். நான் toilet கு கூட புத்தகத்தை எடுத்துசெல்கிறேன், படிக்கும் புத்தகம் என்பது சரஸ்வதி என்றெல்லாம் சொல்லும் எனக்கு வாயதாற்போல் மனைவி வாய்த்திருந்தால், இந்த விசயத்தில் அவர்கள் பேச்சை கேட்காத bad pussycat ஆகா இருந்துவிடுங்கள்!

அப்படி இப்படி என்று கண்டிப்பாக உங்களால் ஒரு நாளில் அரைமணி நேரமாவது ஒதுக்க முடியும். கண்டிப்பாக படிங்கள்.

இப்போது நான் படித்துகொண்டிருப்பது மதன் எழுதிய கி.பி. கி.மு. - இந்த புத்தகத்தை ....ம்ம்ம் படிக்கலாம்.

இன்று தினமலர் நாளிதழில் வந்த ஒரு செய்தியில் கொஞ்சம்....

.........விழுப்புரம் மாவட்டம் கள்ளக்குறிச்சி அடுத்து நின்னையூரைச் சேர்ந்தவர் சின்னபையன். இவர், சின்னப்பிள்ளை என்பவரை திருமணம் செய்து கொண்டார். 1972 ம் ஆண்டு சின்னப்பிள்ளையை விட்டு, சின்னப்பொண்ணு என்பவரை திருமணம் செய்தார். சின்னப்பிள்ளை, சின்னபொண்ணு இரு தரப்பினரிடையே சொத்து தகராறு ஏற்பட்டு, இது தொடர்பான வழக்கு தற்போது கோர்ட்டில் நடந்து வருகிறது.

கடந்த இரு தினங்களுக்கு முன் ஏற்பட்ட தகராறில், இரு தரப்பினரும் பயங்கர ஆயுதங்களால் தாக்கிகொண்டனர். இதில், சின்னபிள்ளையின் அண்ணன் சின்னசாமியின் மகன்..........

சின்னபிள்ள தனமால்ல இருக்கு....

இந்த்ரியங்கள்... பொய்யான உண்மைகள்...